Sinopsis

Politikariek diseinaturiko heziketa-sistema guztiak zaharkiturik daude eta ez dute horiek aldatzeko inolako borondaterik. Aldaketarik dagoenean, aldaketa kosmetikoak izaten dira. Zaila da zer edo zer benetan alternatiboa eraikitzea, ezerk ez baitu sistemaren atzaparretatik ihes egiten, sistemak dena bere horretan mantendu nahi baitu.

Alde batetik, administrazioak erretorikoki bultzatu ohi du autonomia pedagogikoa tartekako berrikuntza kontrolatuekin eta, beste alde batetik, autonomia pedagogiko horiek errotik mozten ditu metodologiak edo ikuspegiak gehiegi berezi direnean, prestatutako gidoitik ateratzen direnean. Ondorioz, pedagogiari dagokionez behintzat, oso gutxi berritzen da. Alabaina, guraso eta irakasle gehienak bat datoz: «eskola irauli beharra dago!».

Bestelako zer edo zerren beharra sumatzen da gero eta gehiago. Eta, hala eta guztiz ere, inor gutxik egiten du zer edo zer benetan aldaketa gauzatu dadin.