Sinopsis

Erakunderik gabeko herrietan zaila da oso herritarren arteko loturak eta estekadurak bermatzea, nortasun kolektibo baten peskizan. Are zailagoa da, zalantzarik ez, hauen ibilbidea edo historia egitea, funtsean bat dena sakabanaturik eta bilbatu gabe agertzen baita. Horixe gertatzen zaiola Euskal Herriaren historiari eta, zer esanik ez, euskararen historiari ere, ezin uka. Izan ere, hauxe da Antton Ugarteren lanak proposatzen diguna. Euskal Herri garaitua, desegina, zatikatua eta erakunderik gabea da orriotan agertzen dena, 1936. urteko gerlaren poderioz. Alabaina, aldi eta eremu ilunaren erdian, zutik baina mehatxupean, horra hor Euskaltzaindia, euskararen Akademia. Hogei urte ere ez dira igaro bere sorkuntzatik eta egundoko probaren azpian jarria da. Euskara du helburu, euskararen Iker eta Jagon sailak helmuga... eta hala ere, isilean dihardu, gizartean baztertua eta zokoratua.