Sinopsis

Azeri parkera iritsi orduko, denek ondo ote dagoen galdetzen diote, kezkaturik. Bera pozik dago, eta ez du ulertzen zer gertatzen ari den. Baina Azerik jertse urdin bat darama soinean, eta urdina tristuraren kolorea omen da, ezta? Bere lagun Hartzek jertse hori bat janzten dio berehala. Orain bai, orain ondo dago dena. Baina, zergatik behar dute izan koloreek sentitzen dugunaren isla? Eta nahi bezala erabiliko bagenitu? Baita nahastu ere!

Luis Amavisca eta Alicia Acosta berriro ere elkarlanean '¡Vivan las uñas de colores!' eta 'Lukasen panpina' lanaen ostean, emozioez diharduen liburu honetan koloreekin identifikatzeko beharrik ez dagoela aldarrikatuz.