Sinopsis

«Bizitzeko artea bizitza betea lortzean datza. Baina arte hori osatu gabe geratzen da, hiltzeko artearekin uztartzen ez bada. Bizi behar dugu gure heriotza bidegabekeria handi bat izan dadin. Horrek esan nahi izango du bizi izan garela.
Heriotza onartu behar dugu naturaltasunez, bizitzaren zikloak berritzeko prozesu gisa. Heriotzari eztenkada hautsi diezaiogun, bere tragediaz gabeturik. Bizitza ona izan duela pentsatzen duenak heriotza espero du, gorrotorik eta zorrik gabe, bakean».   Lan honen helburua heriotzari buruzko teorietara hurbiltzea da, gure inguruan nagusi diren erlijioek argudiatzen dutena alde batera utzita.
Bizitzako hainbat esperientzia bildu ditu autoreak, batzuetan gertuko senideen heriotza izan dira sormen-iturri, idazle batzuen kasuan bezala. Beste testigantza batzuk heriotzatik gertu dauden jendeekin lan egiten duten pertsonen esperientziak izan dira, eta hauen ondorioak ere azaltzen ditu; baita heriotzarekin izututa dauden pertsonekin era terapeutikoan lan egiten duten adituena ere. Heriotza hurbiletik bizi izan duten senideen benetako esperientziak ere gehitu ditu gainera…