Sinopsis

Airea naiz ni
hemen eta inongoa
denean bizi bainaiz inon ez bezala
eta guztiak ukitzen nau, halabeharrez,

eta uretan atseden hartzen dut
ur-azaletan, bare,
aintziran
errekan
edo itsasoan,
han umiltzen da nire egonezina
igual, ez nauelako barruetan hartzen urak,

ito ez nadin
ito ez dezadan.

Baina, ene!
–ikusezin–
–etereo–
–bete–
–libre–

izanik ere

airea besterik ez naiz,
eta bakarrik, bakarrik leku barik.
ezer ere ez.